هوش مصنوعی بخشی از علوم رایانه است که هدف اصلی آن تولید رایانه‌هایی است که بتوانند با هوشی شبیه به هوش انسان کار کنند. در واقع نوعی شبیه‌سازی هوش انسانی برای کامپیوتر است. حال این کامپیوتر باید از رفتار انسان تقلید کند و اینجاست که موضوع ترس از رفتار هوش مصنوعی، مخصوصا زمانی که شبیه به انسان شده، مطرح می‌شود.
خانم روپال پاتِل پژوهشی را در دانشگاه نورٍایستِرن رهبری می‌کند که به بررسی قواعد بدیعی و عروضی گفتار انسان از قبیل تغییر در گام صدا، بلندی صدا و کشش‌هایی که برای بیان قصد و احساسات در صدای خود استفاده می‌کنیم، می‌پردازد.
خانم پاتل اظهار دارد که دلیل علاقه ولی به قواعد بدیعی و عروضی این است که این قواعد تنها عنصر ارتباط صوتی هستند که حتی افراد دچار اختلالات گفتاری شدید نیز از آن‌ها استفاده می‌کنند. این بیماران علی‌رغم آن که توانایی بیان کلمات و عبارات به صورت شفاف را ندارند، اما صداهایی از خود ایجاد می‌کنند که گویای منظور آنان است.
در سال‌های اخیر، برنامه‌های کامپیوتری که گفتار انسان را شبیه‌سازی می‌کنند، پیشرفت‌های زیادی داشته‌اند. سیری (Siri) از اولین دستیارهای صوتی است که به کار گرفته شد، اما همچنان در دنیای ماشین‌های سخنگو به سان کودکی نوپاست. شبیه‌سازی و سنتز گفتار انسان به قرن ۱۸ میلادی بازمی‌گردد. در آن سال‌ها مخترعی اتریشی-مجارستانی نسخه کپی از گفتار انسان ساخت که می‌توانست عبارات را به صورت کامل بیان کند.
